Interviews (deel1) over herinneringen aan oorlog en bevrijding in Nistelrode
Auteur: Peter van den Hurk, De Wilgen 1 Nistelrode, lid HKK Nistelvorst
Antoon van Rooij (Weijen 40)
Op 9 juni 2019 (eerste pinksterdag) zijn Antoon en Door van Rooij uit de Wilgen na de H. Mis bij ons op de koffie geweest. Antoon vertelde dat hij nog wel het een en ander wist van de oorlog. Dat maakte mij nieuwsgierig en ik maakte met hem een afspraak voor een interview. Dat heeft plaats gehad op 29 juni. Antoon was in de oorlog nog een kind. Toch heeft hij van thuis uit nog wel het een en ander meegekregen. Zijn familie woonde destijds in een boerderij aan Weijen 40. Die is in 1980 gesloopt om plaats te maken voor woningbouw. Twee jaar daarvoor is Antoon met zijn varkensbedrijf verhuisd naar de Nistelrodesedijk. Sinds negen jaar woont hij met zijn vrouw Door aan De Wilgen waar ik zelf ook woon.
Vader Dorus van Rooij moest al voor de oorlog, in augustus 1939, in militaire dienst. Het was de tijd van de mobilisatie en Nederland wilde zich voorbereiden op een eventuele oorlog met Nazi-Duitsland. Ook Jaske Bosch (vd Bogaart) en Harrie Spierings werden opgeroepen. Dorus was al 29 jaar oud en getrouwd.
Omdat het werk thuis door moest, werd er een knecht in dienst genomen. Onder andere met Harrie Spierings lag Dorus van Rooij ingekwartierd in Odiliapeel bij de familie Schuurmans. Die had een klein winkeltje op de plaats van het huidige gemeenschapshuis Terra Victa aan de Oudedijk (hoofdstraat van Odiliapeel).
De Nederlandse militairen hadden slechte materialen (‘rommel’) en waren slecht voorbereid. Toen de oorlog op 10 mei 1940 uitbrak werden Dorus en Harrie al snel krijgsgevangen gemaakt in Schijndel en werden ze in Sint Oedenrode in de eiermijn (of bij de Heidemij?) gevangen gezet. Er waren zoveel krijgsgevangenen dat de Duitsers er geen raad mee wisten. Daarom mochten de soldaten die burgerkleding hadden na een paar dagen naar huis. In burgerkleding viel hun vrijlating niet zo op. Dorus en Harrie wisten via bekenden burgerkleding te regelen en zo konden ook zij naar huis op geleende fietsen Korte tijd later mochten alle krijgsgevangenen naar huis. De families Van Rooij en Spierings zijn na de oorlog nog heel lang ieder jaar naar de dodenherdenking in Odiliapeel geweest. Dan gingen ze op de koffie bij de familie waar ze ingekwartierd hadden gezeten. Daarna gingen ze met zijn allen naar de herdenkingsmis en de koffietafel. Daarna fietsten ze weer naar huis.
De families Van Genderen uit Sliedrecht en Van Beusekom uit Giessendam hebben in de oorlog bij de Van Rooij’s op zolder gezeten als onderduikers. Ze hadden een eigen ingang via een trap buitenom. Er bestaat nog altijd contact met de familie Van Beusekom.