Een dag van Lindeboom via Museum naar d'n Heerboer
Na onze allereerste reünie in Uden (op 19 maart 2017) waren we van plan om dit jaar naar Sint Agatha te gaan, maar het werd toch weer Uden. Daar waren drie redenen voor: Adriaan Sanders kon voor ons een mooie lezing geven over de Mariaverering in Uden, er was een nieuwe lindeboom geplant voor de kapel en het Museum voor Religieuze Kunst was uitgebreid en vernieuwd. Dus werden we om 9.30 uur enthousiast met koffie en gebak ontvangen in ons vroegere 5 P paleis, nu het heemhuis van de Heemkundekring Uden.
Adriaan Sanders vertelde op gedegen en humoristische wijze over de historie van de Mariaverering. Aan de hand van een powerpoint (wordt toegestuurd) wist hij ons te vertellen dat de allereerste kapel aan (nu) de Kapelstraat al in 1272 werd gebouwd.
Niet op los zand maar op ijzerhoudende klonten uit de wijstgronden in de omgeving.
De fundamenten van de kapel zijn opgegraven en buiten zichtbaar onder een glasplaat.
Bij de kapel stond een lindeboom waarin een Mariabeeld was geplaatst. De (goed)gelovigen kwamen voor het beeld bidden om genezing van blindheid en andere kwalen uit hun tijd.
De verering nam een hoge vlucht toen de Kruisheren in 1672 de zorg voor de kapel en de Mariaverering op zich namen. Dat deden ze niet enkel uit godsvrucht maar ook om den brode. Maria kwam, dik in de kleren, in de oude kapel te staan en verhuisde toen de boom rond 1700 omwaaide, naar een nieuwgebouwde achthoekige kapel. Rond 1900 besteeg zij, ontkleed en gepolychromeerd, haar blauw hemelse troon in de ons bekende kapel.
De Mariaverering groeide en bloeide tot circa 1800. Uden en zijn Duitse bestuur werden toen onder de voet gelopen. En sinds de jaren ‘60 liep de secularisering nog harder. Op dit moment wordt Maria ter Linde nog slechts op regionale schaal bezocht en vereerd.
Han van Hagen liet aan de hand van een Kunstvoorstelling zien dat hij helemaal thuis is in de bouw-, beeldhouw- en schilderkunst die onder verfoeilijke pausen tot stand is gebracht door kunstenaars als Michelangelo. Hoe mooier de plaatjes hoe lager de moraal. Pausen waren dol op pracht en praal en op blote billen. Schaamteloos lieten ze zich afbeelden met hun kroost. Net als Sanders wist ook Han zijn publiek te boeien en regelmatig te verbazen.
Na die twee (in)spannende lezingen werd het hoog tijd om naar Jambon tegenover het college te gaan. Daar deden we ons tegoed aan broodjes met ham, kaas en kroket.
Toen we weer buiten waren vormden we een cirkel rond de nieuw geplante boom en prezen we die met de woorden ‘O lindeboom, o lindeboom, wat zijn uw takken wonderschoon’. Vervolgens zongen we in de kapel Maria’s lijflied ‘Sinds eeuwen glimlacht gij ons toe’.
Daarop liepen we naar het Museum voor Religieuze Kunst aan de Veghelseweg.
Pia van den Akker leidde ons daar vakkundig rond. In de bovenzaal bewonderden we de ambachtelijk vervaardigde heiligenbeelden van de Meester van Coudewater. Beneden verbaasden we ons over wonderlijke staaltjes moderne kunst. Intussen hoorden we dat de vijf Birgittinessen in het klooster dag in dag uit hetzelfde rooster aanhouden. Dus net zoiets als wij vroeger in het college. Alleen zijn wij nooit zo vroom en godsvruchtig geworden.
De laatste etappe van onze goed gevulde dag bestond uit een korte wandeling naar Buffetrestaurant d’n Heerboer. Voor 30 euro konden we daar twee uur lang onbeperkt eten en drinken. Voor ons vloog de tijd voorbij want er werd druk gepraat en soms zelfs gefilosofeerd. Bij vlagen kwam onze opleiding van vroeger zo weer boven drijven. Rond 19.20 uur pakten we weer onze jassen en gingen we dik tevreden naar huis. Onze volgende reünie zal zijn in mei 2021. Bij leven en welzijn treffen we elkaar dan in Sint. Agatha.